Magazines bezorgen, “een kwestie van doen”

In heel het land worden door vrijwilligers van KBO- en PCOB-afdelingen met veel enthousiasme en inzet allerlei leuke, interessante en bijzondere acties bedacht en uitgevoerd. Deze initiatieven kunnen inspirerend zijn voor andere afdelingen of zelfs een mooi voorbeeld om te volgen. Daarom zet KBO-PCOB regelmatig een vrijwilliger of afdeling in het zonnetje. Deze keer het echtpaar Annemie (80) en Ferry (85). Zij zijn lid van KBO Nieuwegein/Vianen en bezorgen alweer tien jaar het magazine van KBO-PCOB.

Annemie, hoe is het tien jaar geleden begonnen?

“We hebben altijd al heel veel vrijwilligerswerk gedaan. En dan kom je iemand tegen die ons vroeg om ook een wijk te doen, zo kwamen we er in aanraking mee.”

Jullie bezorgen door heel Nieuwegein, in weer en wind?

“We bezorgen altijd, maar we hebben onze eigen wijk. Dat zit gemiddeld zo tegen de dertig adressen aan. Momenteel doet mijn man het in zijn eentje, omdat ik last van mijn knie heb. Hij zei: ‘Meissie, jij hoeft niet moeilijk te lopen, ik doe dat wel op mijn scootmobiel’. En dat gaat eigenlijk prima.”

Is het veel werk?

“Eerder deed ik de ene kant van de wijk, Ferry de andere kant van de wijk. Dan was de sport wie het eerste klaar was. Ik won soms, maar niet altijd. Dit deed ik lopend en was dan zeker anderhalf uur bezig. Maar met de scootmobiel gaat het wel snel hoor. Mijn man doet nu zo’n drie kwartier over de bezorging.”

Heeft u of uw man het magazine weleens de bij de verkeerde in de bus gegooid?

“Ja, dat is mijn man weleens overkomen. Als we daar achter komen, dan gaat hij terug naar dat adres, belt aan en vraagt het magazine terug. Zo lossen we dat dan op.”

Is er door corona iets in de bezorging veranderd?

“De stapel magazines die wij moeten langsbrengen, krijgen we eerst van iemand anders. Voor corona hoefde je nergens rekening mee te houden, nu maak je een praatje op afstand. Dat blijft raar. Verder neemt mijn man een route waarbij je niet zoveel mensen tegenkomt, je houdt rekening met de anderhalve meter afstand. Tijdens het bezorgen hebben we niet zoveel contact met anderen, je gooit het magazine in de gleuf en je bent weer weg.”

Jullie bezorgen nu alweer tien jaar. Hoe houdt u de lol erin?

“Het is een kwestie van gewoon doen. En zolang we het vol kunnen houden, blijven we dit doen. Je doet het toch ook om een doel in het dagelijkse leven te hebben. Ik raad het daarom ook anderen aan om dit te doen.”