Knuffelen met een alpaca
Tekst: Kirsten Dorrestijn
Foto’s: Maarten Laupman
De dieren van boerderij de Swiffers Hoeve gaan geregeld op bezoek bij zorginstellingen. Bij verpleeghuis Klaasje Zevenster in Amstelveen komen zes keer per jaar kippen, konijnen, cavia’s, poesjes, een varken, gans en alpaca op bezoek, zodat ouderen met dementie met deze dieren kunnen knuffelen.
Paco
‘Klak-klak’, klinkt het op de stenen bij de zij-ingang van verpleeghuis Klaasje Zevenster in Amstelveen. Twee parmantige hoefjes stappen uit een busje. Een bruin-wollen alpaca genaamd Paco is eruit gestapt. Met zijn zwarte, ronde ogen staat het dier wat bevreemdend in de stadse omgeving.
Claudia van Engelen pakt Paco bij zijn halsband en leidt hem door de deur naar binnen. Hij laat zich gedwee meevoeren door de gangen met tl-licht. Terwijl Paco wat rondsnuffelt, worden in het midden van de activiteitenruimte tafels tegen elkaar geschoven. Eroverheen komt een beige tafelkleed en langs de randen van de zaal worden stoelen klaargezet.
Schattig
Andrea Kemp, die net als Claudia vrijwilliger is bij Swiffers Hoeve (de boerderij waar de dieren vandaan komen) komt met twee kippen onder haar arm binnen – kuifhaantjes, met veertjes die zo ver over hun kop hangen dat hun ogen erachter verdwijnen. Twee brahmahaantjes worden ernaast gezet. Vervolgens komt er een hele lading draagbare kooien op de tafel. Cavia’s en konijnen beginnen op de tafel rond te lopen en te hippen. Twee poesjes stappen op hun eigen tempo uit de kooien. Een witte gans wordt onder de arm binnengebracht en ten slotte arriveert varken Ted tevreden knorrend in de kamer.
Activiteitenbegeleider Jaymee gaat de bewoners halen. Even later staat Nellie in de deuropening. Ze kijkt wat beduusd rond terwijl zich achter haar een rij aan rollators vormt. ‘Wat leuk!’, ‘wat schattig’, ‘wat lief’, klinkt het. Nieuwsgierige ogen kijken naar binnen, op sommige gezichten verschijnt een stralende lach. Bep van der Veen (99) schuifelt met haar rollator de kamer binnen en kroest met haar hand krachtig alpaca Paco over zijn kop. Ze ziet hem duidelijk niet voor het eerst. Ze gaat naast poesje Pebbels zitten, die rustig op een stoel zit.
Vrijwilligers
Dieren die bij dierenopvang Swiffers Hoeve uit Nieuwe Wetering wonen, zijn ziek of gewond binnengekomen, of konden niet meer verzorgd worden. Ze zijn gewend aan het bezoeken van instellingen en laten zich graag aaien en knuffelen. Het idee om met de dieren langs zorginstellingen te gaan, komt van eigenaar Nokkie Zalm, die voorheen bij een dierenambulance werkte en op een boerderij woont.
Ruim dertig vrijwilligers helpen mee met de dagelijkse verzorging van de dieren en nemen de dieren mee op stap. ‘Kijk Nellie, een kadootje’, zegt activiteitenbegeleider Jaymee, wijzend op een donkergroene flats die gans Dodo op de grond heeft achtergelaten. ‘Ja’, lacht Nellie terug.
Claudia legt een handdoek over de knieën van de 96-jarige mevrouw Alie Schuijl en daarna ook nog een over haar trui. ‘Wat krijg ik te eten??’, vraagt ze gretig-grappend. Een van de kuifhanen wordt op haar schoot gezet. ‘Schatje’, zegt Alie stralend, terwijl ze over de veren rug van het dier aait.
Bep, die naast haar zit, heeft een cavia op schoot gekregen, die zich stilletjes in haar vest heeft verstopt. ‘Hij wil niet weg’, fluistert ze Alie toe..
Alie helt met haar bovenlichaam voorover. ‘Ik wil naar mijn man kijken’, zegt ze knikkend naar de man die de alpaca staat te aaien. ‘Zoon’, corrigeert deze luid en met een grijns. Even later vertelt deze zoon van Alie, Frank Schuijl: ‘Ik moest mijn moeder hier drie maanden geleden achterlaten. Ik kom hier zo vaak dat ik de zoon van iedereen ben geworden.’ De bezoekjes van de dieren vindt hij ‘een perfecte afleiding voor de bewoners’. Dan wijst hij op varken Teddy en roept: ‘Ma, nu moet je dat varken even op schoot nemen.’ Alie reageert met een laconiek wegwuif-gebaar: ‘Heb ik al lang gedaan…!’
Geluksstofjes
Claudia kijkt lachend toe. Met een poes op haar arm vertelt ze hoe ze na een burn-out bij Swiffers Hoeve terechtkwam om te re-integreren. Ze werkte altijd in de zorg. ‘Daardoor weet ik hoe fijn het is voor mensen om rust in hun hoofd te krijgen. Je ziet de ontspanning als bewoners een konijn of poes aaien. Mensen die normaal niks zeggen gaan opeens weer praten. Kippen en ganzen zijn net maatschappelijk werkers – die krijgen hele verhalen te horen.’
Jaymee: ‘Je merkt dat dierenliefde iets biedt wat mensen elkaar niet kunnen geven. De bewoners breken open. Moet je maar kijken hoe Alie zit te stralen’, zegt ze knikkend naar Alie die zichtbaar zit te genieten. ‘Dieren maken geluksstofjes los.’
Word abonnee!
Neem nu een abonnement op het Magazine van KBO-PCOB en geniet van mooie interviews, aangrijpende verhalen, stevige dossiers en handige informatie. Profiteer bovendien van de vele voordelen die u als abonnee geniet en doe mee aan de winacties.