Helga van Leur Zonnig

Ze is het zonnetje in huis. Niet alleen omdat we haar nog steeds zien als hét gezicht van het RTL-weerbericht, maar ook vanwege haar optimistische karakter. In haar werk als ‘ambassadeur voor weer, klimaat, duurzaamheid en gedrag’ blijft ze positief en houdt ze beslist niet van opgeheven vingertjes: ‘Ik behartig gemeenschappelijke belangen en hoop je daarin mee te krijgen.’

‘Er is altijd iets blauws in de lucht’

Blauw

Van alle weer-metaforen die je zou kunnen gebruiken om Helga van Leur (50) te typeren, is deze het toepasselijkst: ze heeft een zonnig karakter. Op haar website wordt niet voor niets een wijsheid van haar oma aangehaald: Er is altijd iets blauws in de lucht. Werd ze met zo’n vrolijke natuur geboren of heeft haar omgeving hier een groter aandeel in? Het antwoord is niet eenvoudig.

‘Ik denk dat het deels natuur is, maar de omstandigheden moeten ook gunstig zijn om zo’n aanleg een beetje te kunnen uitbouwen. Ik ben erg sfeergevoelig. Als iemand blij is, voel ik dat – en zo’n stemming slaat onmiddellijk op mij over – maar als er verdriet is, of iemand hulp nodig heeft, heb ik dat óók meteen in de gaten.

Soms moet ik me echt afsluiten voor alle ellende in de wereld… Als ik tenminste niet depressief wil worden.’

Van alles mis

Die gevoeligheid, geeft ze aarzelend toe, zou te maken kunnen hebben met het feit dat ze haar lagere schooltijd niet helemaal ongeschonden is doorgekomen. ‘Het begon ermee dat ik in de derde klas vriendinnen werd met een hartstikke aardig meisje dat – daar kwam ik later achter – werd gepest.

Ik bleef die vriendschap trouw, ging niet kruipen voor een ander, maar het gevolg was wel dat ik het daarna ook te verduren kreeg. Het was geen fijne tijd en de impact ervan is groot. Ik kan me nu, na al die jaren, nóg onzeker voelen – vooral in groepen.

“Door die pesters kan ik me nóg onzeker voelen”

Oordeel

Je ziet hoe het er nu in onze maatschappij aan toegaat: mensen acteren al op één zinnetje. Iemand zegt iets en daar wordt onmiddellijk een oordeel aan verbonden. ‘O, die is natuurlijk zus of zo!’ Daar vinden ze meteen wat van.

En zelden positief. Als ik dat meemaak, ben ik binnen een paar seconden terug in die kindertijd: ik ben lelijk, ik ben stom, alle anderen zijn knapper en slimmer. Als ik mezelf nou maar wegcijfer, probeer niet op te vallen, laten de pesters me deze keer misschien wel met rust.’

Weervrouw van de wereld

Dat ze uiteindelijk al de pestkoppen in het ongelijk heeft gesteld, miljoenen kijkers blij maakte met de manier waarop ze zelfs van de zwaarste onweersbui een prettige ervaring kon maken, heeft volgens haar niets met bewijsdrang te maken.

‘Dit kwam echt zomaar op mijn pad. Ik was altijd al geïnteresseerd in aardrijkskunde, maar had geen idee wat ik later wilde worden. Ik ben er nooit zo mee bezig geweest dat ik, via die camera, in zoveel huishoudens te zien was.

Positief

Ik doe vooral mijn best. En nu, tijdens lezingen, is dit nog steeds mijn insteek: ik bereid me driehonderd procent voor, probeer ervoor te zorgen dat ik geen steekje kan laten vallen en ga er alles aan doen om mijn gehoor zo positief mogelijk te raken.’

Dit is een samen-leving

Positivisme en optimisme, dat lijken toch in deze tijden van klimaatverandering – Helga noemt het liever ‘klimaatverstoring’ – lastig houdbare instellingen.
‘Waarom? Bij mij is het glas altijd half vol. Het is natuurlijk erg hoog gegrepen om, bijvoorbeeld, het milieuprobleem in Indonesië op te willen lossen.

Misschien lukt het je als je erheen gaat, daar op de barricades springt – ik bedoel: een mug kan er ook voor zorgen dat je de hele nacht niet slaapt, dus zeg nooit dat je in je eentje niks kunt bereiken – maar het is voor mensen makkelijker om naar je eigen leefomgeving te kijken.’

Gezamenlijke belangen

Het is niet altijd een makkelijke opgave hoor, dat merk ik nu ook weer in die corona-tijd; mensen worden individualistischer, eisen hun rechten op. ‘Ik wil naar buiten!’, ‘Ik heb recht op vakantie in het buitenland!’. Dan denk ik: man, dit is toch een samen-leving? Waarom kijken we niet wat meer naar elkaar om? Dat is de boodschap die ik wil meegeven. Niet met een geheven vingertje, maar als een ambassadeur, een behartiger van gezamenlijke belangen.’

Wereld mooier maken

‘Weet je, ik hou ervan om lol te maken, ik ben zo iemand die in de plassen springt als het heeft geregend, ik ben iemand die – tot schaamte en ergernis van mijn kinderen – wil dansen en zingen zodra de muziek begint te spelen, maar ik ben heus niet altijd zo vrolijk…

“Ik ben zo iemand die in de plassen springt als het heeft geregend”

Zo moet ik nóg bijkomen van de Netflix-serie Seaspiracy (over misstanden in de visserij, red.) die ik onlangs heb gezien, twijfel ik of we de klimaatdoelstellingen voor 2050 zullen halen en op een sombere dag is zelfs míjn glas weleens half leeg en toch, in the end, ben ik een zeer optimistisch mens.

Ik geloof oprecht dat we het in ons hebben om de wereld mooier te maken.’