Alleen met opa op reis naar Suriname
Tekst: Saskia Grootegoed
Foto’s: Bouke Meindersma en kleinkinderen
Bouke Meindersma (82) maakte met zes van zijn kleinkinderen een onvergetelijke reis door Suriname. Na afloop gingen ze naar huis met een rugzak vol verhalen, over het slavernijverleden van Suriname, maar ook over hun oma. ‘Het was mooi om te zien hoe mijn kleinkinderen zich zo zonder hun ouders vrijer en zelfstandiger voelden en hoe de band tussen hen groeide.’
‘Het weerzien met mijn familie na de coronapandemie was een heugelijk moment. Ik besefte hoezeer ik iedereen had gemist. Mijn oudste zes kleinkinderen hadden elkaar zoveel te vertellen die dag; over hoe ze de lockdown waren doorgekomen en de moeilijkheden die ze hadden doorstaan. Ik bedacht dat het mooi zou zijn als ik de band tussen hen nog verder zou kunnen versterken.
Toen ik enige tijd later op 1 juli, de dag waarop de afschaffing van de slavernij wordt herdacht, als gastheer aan het werk was bij de Muiderkerk in Amsterdam, kwam een van mijn kleinzoons op bezoek. Al pratende realiseerde ik me dat het onderwerp van de slavernij bij jongeren van zijn generatie erg leeft. Zo rijpte bij mij langzaam het idee om een gezamenlijke reis naar Suriname te gaan maken. Op die manier zouden mijn kleinkinderen kennis kunnen maken met de cultuur en geschiedenis van zoveel van onze landgenoten.
Band groeide
Na een paar keer noodgedwongen uitstellen was het vorig jaar zomer dan eindelijk zover en zette ik samen met mijn kleinkinderen voet op Surinaamse bodem. Voor hen was het de eerste keer in een tropisch land. We maakten een fietstocht langs voormalige plantages, bezochten een oude suikerfabriek, een strafkamp in Frans-Guyana en sliepen in hangmatten in de buitenlucht.
Het was mooi om te zien hoe mijn kleinkinderen zich zo zonder hun ouders vrijer en zelfstandiger voelden en hoe de band tussen hen groeide. Op een bepaald moment kwam het gesprek op hun oma, die helaas al voor hun geboorte is overleden. Ik vroeg hen wat ze over haar wisten en ze stelden mij op hun beurt vragen over vroeger. Hierdoor werd het beeld dat zij van haar hadden verder ingevuld.
Uiteraard waren er ook uitdagende momenten. Toen we een tocht door de bergen maakten, had ik het op een bepaald moment behoorlijk zwaar. De kleinkinderen gingen in overleg en kwamen tot een strategie: een van hen zou voor me lopen en een pal achter me. Het was tekenend voor de steun die we die reis van elkaar ontvingen. Ik kan het andere grootouders aanraden om ook iets bijzonders met de kleinkinderen te gaan doen. Het heeft ons allemaal enorm verrijkt.’
Julia Meindersma (19):
‘Mijn opa is altijd al een ondernemend type geweest. Hij is enorm sportief en sinds een aantal jaar maakt hij ook nog eens verre reizen. Op een dag belde hij op met de mededeling dat hij met ons op reis wilde naar Suriname. Ik wist niet wat ik hoorde en vond het een geweldige uitnodiging. Vanaf de eerste dag waren we een goed geolied team. Samen zorgden we voor de praktische organisatie, heel anders dan wanneer ik met mijn ouders op vakantie ga, dan nemen zij toch vaak automatisch de leiding.
Ik was tijdens de reis vooral onder de indruk van de geweldige natuur, de schitterende watervallen en de dichtbegroeide bossen met wilde dieren. Voor mijn opa had de reis ook een ander doel, namelijk herinneringen van vroeger ophalen en ons een beter beeld geven van onze oma. Naast de herinneringen aan onze reis, hebben we ook de verhalen van vroeger met ons meegenomen naar huis.’
Eelke Meindersma (18):
‘Sinds ik in Amsterdam studeer, woon ik op slechts drie minuten fietsen bij mijn opa vandaan. Ik ga geregeld bij hem op visite. Dan drinken we samen wat of gaan we naar de film. We spraken weleens over het slavernijverleden, maar dat opa met ons op reis wilde naar Suriname kwam als een enorme verassing. Dankzij deze reis hebben we ter plekke kunnen zien wat de Nederlandse geschiedenis heeft betekend voor de lokale bevolking.
Onderweg ontmoetten we kinderen en jongeren van onze leeftijd. Sommigen van hen wonen ver van de bewoonde wereld en reizen met de boot over de Surinamerivier om naar school te kunnen. Ondanks dat zij opgroeien met veel minder welvaart, merkten we dat we in de praktijk niet veel van elkaar verschillen. We hadden lol om dezelfde dingen en zij houden net als wij van sporten en kaartspelletjes.
Toen we ’s avonds tijdens een schildpaddentocht op de boot werden overvallen door harde regen, hebben we denk ik het hardst gelachen. We schuilden onder een zeil en zongen uit volle borst liedjes om de tijd te verdrijven. Dat deden we zo enthousiast dat de boot er bijna van kapseisde.
Je leert elkaar op zijn reis natuurlijk goed kennen. Mijn opa is echt een man met een eigen mening. Soms had hij een duidelijk plan in zijn hoofd en was daar dan niet meer van af te brengen. Maar bovenal is mijn opa erg geïnteresseerd in de wereld. Hij is een goede luisteraar en wil altijd alle details weten en van anderen leren. Ik vind het heel speciaal dat we zo’n bijzondere en intense tijd met hem hebben mogen beleven.’
Word abonnee!
Neem nu een abonnement op het Magazine van KBO-PCOB en geniet van mooie interviews, aangrijpende verhalen, stevige dossiers en handige informatie. Profiteer bovendien van de vele voordelen die u als abonnee geniet en doe mee aan de winacties.